Menu główne
Adam Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu pod Nowogródkiem. Rodzicami poety byli: Barbara z Majewskich oraz Mikołaj Mickiewicz -
W roku 1817 kilku studentów Uniwersytetu Wileńskiego założyło Towarzystwo Filomatów. W 1819 r. poeta zostaje nauczycielem w Kownie, pracuje nad swoimi pierwszymi utworami romantycznymi. Z tego okresu pochodzi jego znajomość z Marią Wereszczakówną, której rodzina uznała młodego, początkującego poetę za partię nieodpowiednią dla swojej córki.
W 1820 r. napisał Mickiewicz "Odę do młodości", najsłynniejszy manifest młodości. W 1821 r. umiera matka poety. Rok 1822 przynosi pierwszy tom "Poezji" zawierający m.in. cykl "Ballady i romanse". Datę ich wydania przyjęło się uważać za początek polskiego romantyzmu. W 1823 r. "Grażyna", "Dziady" część II i IV. W roku tym wykryto organizację filomatów, rozpoczął się proces, Mickiewicz zostaje uwięziony w Wilnie, a potem zesłany w głąb Rosji. Przebywał w Petersburgu, Oddesie w Moskwie, wyprawił się także na Krym. Etap ten zaobfitował nowymi dziełami: "Sonety krymskie" (1826 r.), "Konrad Wallenrod" (1828 r.).
W 1832 r. Mickiewicz znalazł się w Dreźnie, gdzie napisał III część Dziadów, w lipcu tego roku przybył do Paryża, gdzie osiedlił się na dłużej. W 1834 wydał "Pana Tadeusza", poemat będący świadectwem tęsknoty emigranta za ojczyzną i próbę ocalenia w pamięci jej idealnego obrazu. W 1834 r. ożenił się z Celiną Szymanowską. Lata 1839 -
Zmarł w Konstantynopolu 26 listopada 1855 r.